Hello Europe, This Is Malmö Calling! 4

Eurovision haftası resmen başlamış bulunuyor!!! 

...Ve 1 yıldır heyecanla beklediğimiz hafta nihayet gelmiş bulunuyor! Bugün 1. yarı finalin ilk kıyafetli provası yapıldı. Şimdi 2. provayı yani jürilerin oy kullanacağı prova yapılıyor!

Ama her şeyden önce dün geceki muhteşem açılış partisini anlatmak istiyorum!

Akşam üstü 6 sularında başlayan kırmızı halı geçidi 'Malmö Opera' adındaki yerde yapılmaya başlandı. Çoğu fan ve press seyretmek için orada yerlerini aldı. Diğer çoğunlukta Euroclub'daki mini sinema salonundan seyretti. İşlerimi ancak bitirdiğim için saat 7 gibi Euroclub'a geçidi seyretmek için gittim. Ben gittiğimde çoğu ülke geçmişti. Organizasyonda her şey çok iyi görünüyordu. Çünkü son 2 yıldır bu seneki gibi kaliteli yapılmamıştı. Oscar törenlerinde olduğu gibi ekrandan seyredenler için iki tane sunucu konuşuyordu.

Kırmızı halı bittikten sonra Euroclub'ın içindeki başka bir bölümde Press akreditasyonu olanlar için bedava yemek ve içki servisi vardı. Akşam 9'a kadar Malmö Opera'da yapılan kokteylden sonra sanatçıların çoğu Euroclub'a geldiler. İşte ondan sonrası baya bir eğlenceliydi. Ben dahil bir çok kişi bir süre partinin tadını çıkarmak yerine nerede hangi sanatçı var diye ortalıkta gezdi. Neredeyse her delegasyon oradaydı ama hepsinin sanatçısı yoktu yanlarında. Aklıma geldiği kadar geceye sanatçısıyla katılan delegasyonlar.. Ermenistan, İsrail, İsviçre, Gürcistan, Romanya (Cezar hiç kaçırır mı?), Yunanistan, Malta, Azerbaycan, Slovenya, Bulgaristan, San Marino, İzlanda, Karadağ, Sırbistan ve Arnavutluk'du (Umarım atlamamışımdır). Onun dışında 2011 Malta temsilcisi Glen Vella, 2012 Estonya temsilcisi, Ott Lepland, 2007'de Sırbistan'a 1.lik Getiren Marija Serifovic'de oradaydı. Bir ara Marie Serreholt'un "Şimdi sahneye 2 senedir Melodifestivalen'e katılan bir şarkıcı geliyor" dedi. O an kulaklarım dikeldi tabii önce aklıma nedense Ulrik Munther geldi Danny ya da David Lindgren'i nedense düşünemiyorum o an. Sonra bir anda "David Lindgren" dedi ve ben büyük çığlıkla salonun en arkasından en önüne koştum. En önde snatçıların çıktığı sağ tarafa gittim. Ardından Robin'in dansçıları yanımıza geldiler. David 'Shout It Out' ile 'Skyline'ı söyledi. Bitirdiği an Robin'in dansçıları geçmeme izin verdiler ve öne daha çok yaklaştım. Tam David gidiyordu ki seslenip yanıma çağırdım. Güleç suratıyla kırmayıp geldi.

Bu sene Martin Rollinski'yle tanışmamdan sonra beni en çok mutlu eden şeylerden bir oldu. Nedeni de sanırım onları yıllardır Melodifestivalen'de izlediğim için. Eurovision sanatçılarını çoğunu aynı yıl tanıyorsunuz gene sizin için değerleri oluyor ama Melodifestivalen sanatçılarının yeri hep çok farklı. Sanırım İsveç'de olmanın harika yanlarını yavaş yavaş öğrenmeye başlıyorum! David'den sonra sahneye Alcazar'dan ayrılan ya da atıldığı söylenen Magnus çıktı. Kendi şarkılarıyla Alcazar'la söylediği şarkıları Medley halinde seslendirdi. Magnus'dan sonra da yılın yıldızı Robin sahneye çıktı. Gece sanatçılarla ve Eurovision şarkılarıyla geçti. 

Biz fanlar böyle Euroclub'a gelip eğlenen, bize katlanabilen sanatçıları severiz. Dün gece bunu yapanlar... Slovenya, Ermenistan, Yunanistan, İsviçre ve Karadağ idi. Diğerleri kendilerini şöyle gösterip gittiler. Daha doğrusu fazla ilgiden rahatsız oldular. Özellikle Azerbaycan bu aralar biraz uyuz davranıyor. Ferid fotoğraf çektirmeyi sevmese bile delegasyondakiler "hadi gidiyoruz" dediğinde "Dur bir saniye bir fotoğraf daha" diyor. Ülke delagasyonlarının böyle bir havalanmaları sanatçılar ayrı tutmaları falan ben dahil bütün fanların hoş karşılamadığı bir olay. Italya da her sene olduğu gibi bu sene de aynı şeyi yapıyor. 

Gece gene 4'e kadar pist doluydu. 1 ya da 2 delegasyon var ya da yoktu ama benim dikkatimi çeken bir şey oldu ki o da Danimarka'nın flüdünü çalan çocuğun ertesi gün provası olmasına rağmen zil zurna sarhoş halde sabah 4'de ayağına tuvalet kağıdı takılmış bir halde Euroclub'da olmasıydı. Barları kapattıkları halde o içki aranıyordu. Belli ki Danimarka delegasyonu biraz uyuyor! 

Ertesi gün basın merkezi 3'de açılacak, ilk prova 5'te başlayacak diye neyseki o inanılmaz yorgunluğumu günün yarısına kadar uyuyarak geçirebildim. Uyandığımda zaman Eurovision haftasını resmen açmanın zamanıydı. Basın merkezine vardıktan birkaç saat sonra akreditasyonlulara açık olan ilk provayı izlemek için Malmö arenada yerlerimizi aldık. 

Açılış muhteşemdi! Loreen Melodifestivalen'de yaptığı gibi şarkıyı çocuklarla söyledi. İzlerken tüylerim diken oldu. Arena'nın sonundan sahneye doğru köprü kurmuşlar. Loreen oradan yürüyerek sahneye geliyor. Şov bittiğinde o koca köprüyü yukarı kaldırıp ortamı boşaltıyorlar. Petra Mede'nin sunuculuğu çok sıkıcı açık ve net konuşmak için çok ağır konuşuyor ve gerçekten katlanılamaz olabiliyor. Açılışta ülkeleri kısa kısa tanıttıkları video çok iyi. Postcardlar harika. Yarışma sırasında araya giren Avusturalya'nın Eurovision sevgisi ve tabii ki bir Melodifestivalen efsanesi olan Sarah Dawn Finer'ın canlandırdığı Linda Woodruff klipleri ve Petra Mede'in Eurovision tarihini tanıtışı da izlenmeye değer. 

Muhtemel finalistler şöyle...

Avusturya (You will shine Natalie!)

Estonya (Bebek şansıyla gelirmiş... Burada sevmeye başladım)

Rusya (İlk 3 kesin gibi)

Danimarka (Maalesef birinci)

Ukrayna (BAYILDIM! Vokallerin sesi azaltmışlar... Gerçekten çok iyiydi. Süpriz yapar mı acaba?)

İrlanda (Bu yılın en iyi şovlarından birine sahip. Finale çıkmaması skandal olur)

Karadağ (Daha orjinalini bulamayız)

Belarus (23 Nisan)

Moldova (Sıkıcı gidiyor, yukarı da yükseliyor... kötüydü ama çıkar)

Sırbistan (Çok kötüler ama kesin çıkarlar)